• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 09/2003

OKIEM DORADCY

  • W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie przemysłu chłodniczego rabarbarem. Jest to roślina wieloletnia, plantacje zakłada się na około 10 lat, zbiory rozpoczyna się w drugim roku po posadzeniu, od czwartego roku można zbierać 50–100 ton ogonków liściowych z hektara.
    Warzywo to wymaga gleby o dobrej kulturze, dużej pojemności wodnej, jednak niezbyt wilgotnej, gdyż na stanowiskach podmokłych karpy mogą gnić. Wartość pH powinna wynosić 6–7, jeżeli jest ona za niska, bezpośrednio po zbiorze przedplonu należy zwapnować pole. Wskazane jest również nawożenie obornikiem, w dawce 50–80 t/ha, oraz uzupełniające nawozami mineralnymi (na podstawie wyników analizy gleby).

    Wielkim problemem jest obecnie nabycie dobrego i zdrowego materiału rozmnożeniowego rabarbaru. Szybkim i tanim sposobem rozmnażania tego gatunku jest podział karp. Do podziału powinno się brać silne i zdrowe, najlepiej 5-, 6-letnie karpy. Przecina się je ostrym nożem lub szpadlem na kilka części. Sadzonki powinny mieć co najmniej 1 pąk i od 1 do 3 korzeni. Po obeschnięciu powierzchni cięcia umieszcza się je tak głęboko, aby pąki wierzchołkowe znalazły się 2–3 cm pod powierzchnią gleby. W zależności od jej żyzności, karpy sadzi się w rozstawie 1–1,5 m x 1–1,2 m. Najlepszym terminem sadzenia rabarbaru jest koniec września lub początek października. Rośliny zdążą się wówczas ukorzenić przed zimą i dzięki temu w następnym roku szybciej rozpoczną wegetację.

 

  • Na polach, na których wystąpiły rolnice i nie zwalczano ich w trakcie wegetacji roślin, lub gdy w czasie wykopywania warzyw korzeniowych widoczne są świeże uszkodzenia oraz larwy, bezpośrednio po zbiorach należy wysiewać granulaty Basudin 10 GR lub Diazinon 10 GR. Rozsiewamy je w dawce 40–50 kg/ha i mieszamy z glebą na głębokość 6–10 cm. Pozwala to na zmniejszenie liczebności rolnic w następnym roku.

 

  • W ostatnich latach w uprawach porów duże problemy stwarza miniarka porówka (czyt. też HO 4/2003) Szkodnik ten żeruje również na cebuli i szczypiorku. Drugie pokolenie tej muchówki pojawia się w sierpniu i jest aktywne do września. Żerowanie larw trwa do połowy listopada. W jednej roślinie pora może się znajdować przeciętnie
    3–6 larw, chociaż bywa ich nawet 25. We wrześniu zaleca się opryskiwanie porów jednym z preparatów: Karate Zeon 050 CS, Nurelle D 550 EC, Reldan 400 EC lub Sumi-Alpha 050 EC. Środkami tymi niszczy się również wciornastki, żerujące na porach w tym samym czasie, co miniarki. Porów zaatakowanych przez miniarki nie wolno pozostawiać na zimę w polu ani przenosić do przechowalni. Powinno się je głęboko zakopać lub spalić.

 

  • Warzywa poplonowe. Na początku września można jeszcze, jako poplon, wysiać rzodkiewkę lub koper. Należy jednak przygotować się do przykrycia plantacji włókniną przy wczesnych przymrozkach. Do połowy tego miesiąca przypada termin siewu buraków liściowych, szpinaku i roszponki — na przezimowanie. W drugiej połowie września można sadzić cebulę dymkę — głębiej i gęściej niż wiosną. Sadzenie w tym terminie pozwala na przyspieszenie zbiorów cebuli ze szczypiorem nawet o 2 tygodnie.

 

  • We wrześniu kończą się zbiory warzyw ciepłolubnych z upraw polowych: pomidorów, papryki, oberżyny, ogórków, kabaczków, patisonów i cukinii. Wyrośnięte pomidory można przechowywać w temperaturze powyżej 14°C. Najszybciej dojrzewają one przy 25°C. Dobrze jest ułożyć je, na przykład, w mnożarce lub innym widnym pomieszczeniu, w jednej lub dwóch warstwach. Zielone owoce papryki przechowuje się w 7–10°C przy wilgotności względnej powietrza 90–95% — do 3–5 tygodni. Wybarwioną paprykę można przetrzymywać w 7–8°C przez 2–3 tygodnie. Dynie, kabaczki i patisony przez co najmniej miesiąc przechowuje się w temperaturze 5–10°C i wilgotności 80–90 % (im bardziej dojrzałe owoce tym wilgotność może być mniejsza).

 

  • Podlewanie warzyw kapustnych i korzeniowych przeznaczonych do długotrwałego przechowywania należy zakończyć około połowy września. Późniejsze nawadnianie sprzyja podniesieniu poziomu azotanów w warzywach i pogorszeniu przydatności do przechowywania. Z tego samego względu należy również pamiętać, aby warzyw kapustnych, szczególnie kapusty pekińskiej, nie ścinać bezpośrednio po intensywnych opadach (zwłaszcza gdy były one poprzedzone długotrwałą suszą). W moich badaniach kapusta pekińska zbierana w takich warunkach (po kilkudniowym deszczu, który nastąpił po długim okresie suszy) zawierała nawet o 30% więcej azotanów niż ta zbierana przed deszczami.

Krystyna Grzelak, RCDRRiOW w Radomiu