• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 06/2003

OKIEM DORADCY

  • Rośliny papryki uprawiane pod osłonami należy regularnie podlewać. Nierównomierne dostarczanie wody, zwłaszcza przy dużych wahaniach temperatury podłoża i powietrza oraz nagłych zmianach usłonecznienia, prowadzi do powstawania suchej zgnilizny wierzchołkowej. Jej główną przyczyną jest brak wapnia w podłożu oraz jego niewłaściwy transport w roślinie. Zaburzenie to najczęściej występuje przy zbyt obfitym nawożeniu azotem, szczególnie jego formą amonową. Pierwszymi objawami suchej zgnilizny są małe, wodniste plamy, najczęściej w pobliżu wierzchołka owocu. Plamy te później powiększają się przybierając barwę jasnoszarą. Niekiedy plamy nie są widoczne na skórce, ponieważ owoc porażony jest tylko od wewnątrz.

    Należy pamiętać o cięciu pędów i przerzedzaniu zawiązków, gdyż zawiązanie zbyt dużej liczby owoców może prowadzić do opadania zawiązków, zwłaszcza u roślin niedożywionych. Obowiązkowo należy usunąć pierwszy zawiązek, umieszczony w głównym rozgałęzieniu. Aby roślina nie była mocno zagęszczona, usuwamy wszystkie pędy skierowane do środka. Cięcie takie powoduje zmniejszenie liczby owoców niekształtnych, zakleszczonych między łodygami. W miarę wzrostu powinno się usuwać "dzikie" pędy, znajdujące się poniżej pierwszego rozgałęzienia, natomiast liście usuwamy w miarę ich starzenia się.

    Zbyt niska wilgotność powietrza może również przyczyniać się do opadania zawiązków, natomiast zbyt duża, powoduje silny wzrost i tworzenie niekształtnych owoców — co zaobserwowałam w czasie mojej praktyki. Opadanie zawiązków następuje też przy zbyt wysokiej temperaturze (powyżej 30°C), a także zbyt dużych jej wahaniach.

 

  • Włókninę z upraw warzyw polowych należy zdejmować w dzień pochmurny lub przed ciepłą nocą. Usunięcie włókniny podczas intensywnej operacji słonecznej może prowadzić do poparzenia roślin.

 

  • W uprawach polowych należy zwrócić uwagę na zwalczanie wciornastków (preparatami zalecanymi w "Programie") na cebuli oraz porach, później na kapustach. W ubiegłym roku szkodniki te spowodowały na niechronionych plantacjach porów i kapusty białej bardzo duże szkody. Część zaatakowanych przez nie porów i kapusty białej była nieprzydatna do handlu. Wciornastek tytoniowiec jest szkodnikiem trudnym do zwalczenia, gdyż część jego rozwoju odbywa się w glebie. Na cebuli szkodnik ten pojawia się już w czerwcu. Liście, na których żeruje, załamują się. Na porach zaczyna żerować mniej więcej miesiąc po posadzeniu rozsady powodując powstanie drobnych jasnych plamek na liściach. Uszkodzone liście przybierają barwę żółtozieloną. Wciornastek występuje tylko na średnio wczesnych i późnych kapustach. Największe szkody powoduje u odmian o delikatnych liściach i luźnej strukturze. Szkodnik ten zasiedla również liście wewnętrzne główek aż do dwudziestego w głąb.
    W miejscu żerowania skórka pęka i tworzą się maleńkie brodawkowate narośla.

    Na cebuli zwalczanie wciornastka tytoniowca należy rozpocząć zaraz po zauważeniu szkodnika lub pierwszych uszkodzeń. Obserwacje należy prowadzić tylko w czasie słonecznej pogody (podczas pochmurnej trudno go zauważyć, gdyż ukrywa się między liśćmi). Należy wykonać 2 lub 3 zabiegi w 7-dniowych odstępach. Cebula niechroniona przed tym szkodnikiem kończy wegetację wcześniej i daje niski plon. Wraz z zebraną cebulą wciornastki przenoszone są do przechowalni, gdzie nadal się rozwijają, powodując dalsze szkody. Pory opryskujemy bezpośrednio po zauważeniu pierwszych uszkodzeń lub szkodników. Zabieg powtarza się po 7 dniach. Później zaleca się dwukrotne opryskiwanie plantacji jesienią (po zbiorze cebuli). Na plantacjach kapusty białej opryskiwanie (dwa razy co 7 dni) należy rozpocząć pod koniec czerwca. Kolejny zabieg należy wykonać w czasie załamywania się szczypioru na plantacjach cebuli,  następny — po 7 dniach.

 

  • Plantacje pomidorów polowych należy chronić przed zarazą ziemniaka. Charakterystycznym objawem pierwotnym tej choroby są szarozielone nieregularne plamy na liściach i łodygach. Na dolnej stronie liści, na granicy tkanki zdrowej i chorej, pojawia się biały nalot. Zwalczanie zarazy ziemniaka rozpoczynamy według sygnalizacji, używając preparatów Acrobat MZ 69 WP (2,5 kg/ha) i Amistar 250 SC (1 l/ha). Przy mniejszym zagrożeniu skuteczne mogą być fungicydy Bravo 500 SC, Dithane M-45 80 WP, Pencozeb 455 SC lub inne, zalecane w aktualnym programie ochrony warzyw. Zabiegi powinno się przeprowadzać co 6–7 dni lub zgodnie z sygnalizacją. Rośliny trzeba opryskiwać dokładnie, zwłaszcza od spodu liści. Zalecana dawka cieczy wynosi 600–1000 litrów na hektar, przy mniejszej z zalecanych warto używać aparatury z dodatkowym nadmuchem powietrza. Wymienione środki chronią również pomidory przed innymi chorobami grzybowymi. W gospodarstwach ekologicznych do zwalczania chorób bakteryjnych i grzybowych można wykorzystywać Biosept 33 SL.

 

  • W końcu czerwca lub na początku lipca na plantacjach ogórków może wystąpić mączniak rzekomy. Na odmianach tolerancyjnych zabiegi można wykonać około 2 tygodnie później, niż na wrażliwych zmniejszając dawkę środka o 30–50%. Chcąc dokładnie ustalić datę pierwszego zabiegu należy zebrać liście z plantacji od strony wiejących wiatrów, włożyć do słoika wyłożonego mokrą ligniną, zakręcić i pozostawić w ciepłym miejscu (powyżej 20°C). Jeżeli po 24 godzinach na liściach pojawią się plamy, opryskujemy plantację, jeśli nie — zbieramy następne liście i prowadzimy dalsze obserwacje. Mączniaka zwalczamy preparatami zalecanymi w "Programie". Najskuteczniejsza jest mieszanina Curzate M 72,5 z Bravo 500 SC.