• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 10/2003

OCHRONA RABARBARU PRZED CHWASTAMI (CZ. II)

W pierwszej części artykułu Autor opisał agrotechniczne metody zwalczania chwastów. Druga część poświęcona jest chemicznej walce z chwastami (red.).

W okresach poprzedzających założenie plantacji skuteczniejsze od metod agrotechnicznych jest zwalczanie perzu herbicydami, których składnikiem jest glifosat (Avans Premium 360 SL — 3–5 l/ha; Dominator 360 SL, Klinik 360 SL, Rodeo 360 SL lub Roundup 360 SL 4–5 l/ha, Roundup Energy 450 SL — 2–2,5 l/ha, Roundup Max 680 SG — 1–2 kg /ha). Zabiegi tymi środkami najlepiej wykonywać w okresie letnio-jesiennym, aż do późnej jesieni, gdy perz osiągnie wysokość 10–25 cm i wytworzy co najmniej 3 liście właściwe. Najlepsze wyniki daje zabieg wykonany w okresie intensywnego wzrostu chwastów, kiedy masa liści może pobrać maksymalną ilość substancji aktywnej.
W tym terminie można też zwalczać glifosatem wieloletnie chwasty dwuliścienne (ostrożeń polny, bylicę pospolitą, powój polny, rdest ziemnowodny) stosując dawki wyższe (np. Roundup 360 SL w dawkach dochodzących do 8 l/ha), w zależności od gatunku chwastu. Czas wnikania glifosatu do liści wynosi około 6 godzin (dlatego należy unikać wykonywania zabiegu przed spodziewanym deszczem), a jego przemieszczanie do części podziemnych i w całej roślinie trwa 4–6 dni. Pierwsze objawy działania (żółknięcie, więdnięcie chwastów) są widoczne po 7–10 dniach od zabiegu, całkowite zniszczenie roślin następuje mniej więcej po
30 dniach, a czasem wcześniej. Preparaty zawierające glifosat oprócz perzu niszczą wszelkie inne chwasty roczne i wieloletnie, z wyjątkiem skrzypu polnego. Glifosat działa w każdym zakresie temperatury, ale najlepiej używać go przy 10–20°C. Lepsze jest wtedy jego działanie, chociaż objawy zamierania chwastów następują wtedy wolniej niż przy wysokiej temperaturze (powyżej 25–30°C). Końcowy efekt działania jest jednak zwykle taki sam, niezależnie od temperatury, zwłaszcza gdy w czasie zabiegu panuje wysoka wilgotność powietrza. Zabiegi można wykonywać nawet po przymrozkach jesiennych, w temperaturze zbliżonej do 0°C, pod warunkiem, że chwasty są jeszcze zielone, a otoczenie niezbyt przesuszone. W zwalczaniu perzu skuteczność opryskiwania po przymrozkach jest nawet większa. Avans Premium 360 SL, Roundup 360 SL i inne herbicydy zawierające glifosat zaleca się podawać w zespole uprawek pozbiorczych, najlepiej na ściernisko, bez podorywki. Jeżeli bezpośrednio po zbiorze gleba została uprawiona, trzeba poczekać z zabiegiem, aż chwasty podrosną. Do niektórych glifosatów (np. Roundup 360 SL) w celu poprawienia skuteczności i obniżenia dawki zalecane jest dodanie siarczanu amonowego w ilości 5 kg/ha (1–2 kg na 100 l cieczy) lub środka wspomagającego (adiuwantu) Adbios 85 SL. Do jednoczesnego niszczenia wieloletnich chwastów dwuliściennych (ostrożnia polnego, powoju polnego, mniszka pospolitego) można używać mieszaniny glifosatu z herbicydami zawierającymi substancje biologicznie czynne z grupy fenoksykwasów (2,4-D, MCPA), np. Roundup 360 SL lub Avans Premium 360 SL (3–5 l/ha) + Aminopielik D 450 SL (2 l/ha) albo Chwastox Extra 300 SL (2,5 l/ha), Chwastox Super 450 SL (2 l/ha). Mieszaniny glifosatu z MCPA w znacznym stopniu zmniejszają zachwaszczenie skrzypem.

Gdy plantacja rabarbaru jest zakładana na stanowiskach po mieszankach roślin bobowatych (dawniej motylkowych) lub po wieloletnich mieszankach traw i łąkach, zabieg glifosatem należy przeprowadzić przed rozpoczęciem zabiegów uprawowych. Uprawę roli można wykonać dopiero po wystąpieniu objawów zamierania roślin.
W pierwszym roku po posadzeniu rabarbaru nie zaleca się używania herbicydów, szczególnie doglebowych. Ostatecznie można opryskiwać tylko same międzyrzędzia preparatem Reglone 200 SL (dikwat) w dawce 2–3 l/ha, opryskiwaczem zaopatrzonym w osłony niedopuszczające do przedostania się cieczy użytkowej na rośliny rabarbaru.

Począwszy od 2. roku uprawy rabarbaru chwasty można zwalczać chemicznie. W Polsce dopuszczona jest tylko symazyna w formie preparatu Azotop 50 WP. Na plantacjach tego warzywa nie wolno używać innych środków zawierających symazynę, ani też żadnych innych herbicydów. Azotop 50 WP podaje się bardzo wcześnie wiosną, przed ruszeniem wegetacji rabarbaru i przed wschodami chwastów, najlepiej na wilgotną glebę. Środek ten działa poprzez korzenie i najskuteczniej niszczy chwasty w okresie ich kiełkowania. Zalecana dawka wynosi 2–3 kg/ha. W drugim roku po założeniu plantacji należy unikać dawek większych niż 2,5 kg/ha, a na glebach lżejszych większych niż 2 kg/ha.
W dalszych latach dawkę tę można zwiększyć do 3 kg/ha. Na działanie Azotopu 50 WP wrażliwe jest wiele gatunków chwastów powszechnie spotykanych na plantacjach rabarbaru. Jednak coroczne stosowanie tego środka, przy braku możliwości zastąpienia go innymi herbicydami, grozi wystąpieniem zjawiska kompensacji chwastów — czyli masowym pojawieniem się gatunków niezwalczanych lub biotypów uodpornionych na symazynę. Uodpornione biotypy występują w obrębie takich gatunków, jak przymiotno kanadyjskie, komosa biała czy chwastnica jednostronna. Dlatego należy unikać zakładania plantacji w pobliżu torów kolejowych i sadów, gdzie mogą występować biotypy przymiotna kanadyjskiego uodpornione na herbicydy triazynowe.

Jednym herbicydem nie da się zwalczyć wszystkich chwastów, które mogą wystąpić na plantacji rabarbaru. W ciągu najbliższych 5, a może nawet 10 lat nie przewiduje się jednak nowych badań umożliwiających rejestrację nowych herbicydów dla tego warzywa. Nie jest też wykluczone, że z użycia zostanie wyłączona długo zalegająca w glebie symazyna.