CHOROBY RABARBARU

    W ubiegłym roku pisałem już o dużym zainteresowaniu produkcją rabarbaru i związanymi z nią problemami ze strony chorób (HO 7/2003). Ochrona tego warzywa jest bardzo istotna, mało jeszcze poznana, lecz na bieżąco opracowywana w Instytucie Warzywnictwa. Rabarbar uprawiany jest już na skalę towarową i na coraz większych powierzchniach. Producenci domagają się więc zaleceń dotyczących racjonalnej ochrony, zwłaszcza przed chorobami, bo to one stanowią podstawowy problem w uprawie rabarbaru.

    Ze względu na to, że w większości gospodarstw rabarbar rozmnażany jest wegetatywnie (przez podział karp) choroby pochodzenia grzybowego i bakteryjnego bardzo łatwo przenoszone są mechanicznie podczas podziału, a potem rozprzestrzeniane z chorym materiałem wysadkowym.


    W uprawach rabarbaru na świecie występują różne choroby grzybowe i bakteryjne, lecz znaczenie gospodarcze większości z nich nie jest duże.


    Problemy w uprawie




    • Rabarbar pomimo dużego zapotrzebowania na wodę nie znosi jej nadmiaru, na który reaguje czerwienieniem liści.


    • Uprawa na bardzo kwaśnej glebie jest powodem plamis­tości liści.


    • Niekiedy występuje gumoza ogonków liściowych, powodująca — poza podłużnymi plamami i kroplistymi wyciekami gumy — również ogólne zahamowanie wzrostu roślin. Przyczyna tego zaburzenia nie jest znana.

    Poniżej przedstawiam najgroźniejsze, według mojego rozeznania oraz doniesień literatury, spośród chorób infekcyjnych.




    • Zgnilizna szyjki i podstawy łodygi rabarbaru, której sprawcami są prawdopodobnie Erwinia carotovora var. rhapanotici — bakteria wywołująca mokrą zgniliznę — oraz Phytophthora cactorum. Podczas chłodnej i deszczowej pogody bardziej aktywny jest drugi ze sprawców — P. cactorum, który u rabarbaru wywołuje zgniliznę podstawy łodygi, zgniliznę liści i korzeni, w czego efekcie zamiera cała roślina. W okresach cieplejszej i wilgotnej pogody karpy rabarbaru ulegają infekcji bakteryjnej, objawiającej się początkowo zagniwaniem pąków znajdujących się bezpośrednio pod powierzchnią gruntu. Tkanka szyjki i korzeni początkowo brunatnieje i czernieje, z czasem ulega mokrej zgniliźnie (fot. 1). W efekcie powstają jamiste wgłębienia na korzeniach i szyjce korzeniowej. Prawdopodobnie bakterie rozprzestrzeniają się przy udziale nicieni.


    Fot. 1. Mokra zgnilizna bakteryjna




    W celu zabezpieczenia rabarbaru przed tą chorobą zaleca się: unikanie nasadzeń współrzędnie w uprawach sadowniczych lub po truskawkach; pozyskiwanie sadzonek tylko ze zdrowych mateczników; unikanie zbyt dużego zagęszczenia roślin na plantacjach; przy zakładaniu nowych plantacji oprys­kiwanie (lub moczenie) podzielonych karp mieszaniną fungicydów Amistar 250 SC (0,1%) i Grevit 200 SL (0,2%); karpy po namoczeniu w roztworze zalecanych środków należy posypać sproszkowanym węglem drzewnym.




    • Askochytoza rabarbaru wywoływana jest przez grzyb Ascochyta rhei. W początkowym okresie choroba objawia się mozaikowatym przebarwieniem liści. Z czasem powstają czerwone lub brązowe plamy różnej wielkości i kształtu, stopniowo zlewające się ze sobą. Typowym objawem choroby są brązowe plamy (fot. 2, 3), często z wykruszającym się środkiem, otoczone czerwonobrązowym pierścieniem. Chore roś­liny należy opryskiwać preparatem Grevit 200 SL (1,5 L/ha).


    Fot. 2, 3. Askochytoza — objawy na liściach i ogonkach




    • Antraknoza rabarbaru, której sprawcą jest grzyb Colletotrichum demiatum, objawia się małymi wydłużonymi (do owalnych) wodnistymi plamami na liściach i ogonkach liściowych. Przy silnym porażeniu liście zamierają. Straty mogą być większe po wiosennym zbiorze. Choroba jest bowiem szczególnie groźna dla ogonków wyrastających latem.



    • Guzowatość korzeni wywoływana przez Agrobacterium tumefaciens i opieńka miodowa, grzyb Armillaria mellea pojawiają się sporadycznie.


    Z dotychczasowych badań wynika, że do uniwersalnych i skutecznych środków zwalczających wymienionych sprawców chorób grzybowych i bakteryjnych należy Grevit 200 SL. Środek ten można stosować do ochrony rabarbaru przez cały okres wegetacyjny. Użycie go w mieszaninie z fungicydem Amistar 250 SC — tylko po zbiorach rabarbaru — dało dobre wyniki w ochronie.


    W nowym „Programie ochrony warzyw” (HO 1/2004) wymieniamy najważniejsze choroby i szkodniki rabarbaru oraz obecnie zalecane możliwości ich zwalczania. Radzę postępować zgodnie z zawartymi w nim instrukcjami.

    Related Posts

    None found

    Poprzedni artykułVAT PO PIERWSZYM MAJA
    Następny artykułZNAK HANDLOWY

    ZOSTAW ODPOWIEDŹ

    Wpisz treść komentarza
    Wpisz swoje imię

    ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH OSOBOWYCH *

    Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany, podajesz go wyłącznie do wiadomości redakcji. Nie udostępnimy go osobom trzecim. Nie wysyłamy spamu. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem*.