• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 06/2004

WYBÓR METODY UPRAWY NACHYŁKA WIELOKWIATOWEGO W DONICZKACH

,
Od połowy lat dziewięćdziesiątych XX wieku zyskuje popularność uprawa w doniczkach bylin o zwartym i wyrównanym pokroju, obficie kwitnących już w pierwszym roku. Szczególnie cenione są gatunki rozmnażane z nasion, nadające się do uprawy w krótkich cyklach, 8–12-tygodniowych. Najbardziej znany w tej grupie jest nachyłek wielkokwiatowy (Coreopsis grandiflora — fot. 1), zwłaszcza jego odmiana 'Early Sunrise' od kilku lat zdobywa uznanie odbiorców. Dla ogrodników istotny jest wybór nie tylko gatunku i odmiany, ale i metody uprawy, tak aby nakłady na produkcję były małe, a jakość wyprodukowanych roślin możliwie dobra.


Fot. 1. Coreopsis grandiflora 'Unwins Gold'

Materiał wyjściowy

Uprawę można rozpocząć od wysiewu nasion i przygotowania rozsady we własnym zakresie lub od sadzenia rozsady wyprodukowanej w paletach-wielodoniczkach (po 264 komórki) w specjalistycznych firmach. W palecie mogą się znajdować komórki z jedną, dwiema, a nawet pięcioma młodymi roślinami (fot. 2), które otrzymano w wyniku mechanicznego siewu gniazdowego. Sadząc rozsadę do doniczek bezpośrednio po jej zakupie umieszcza się w nich zatem niejednakową liczbę roślin. Jakość produktu finalnego jest wobec tego różna. Rośliny uzys­kane w efekcie sadzenia pojedynczych siewek do pojemników o średnicy 14 cm są o około 10 cm wyższe, z dłuższymi bocznymi rozgałęzieniami, z większą o 1/2–3/4 liczbą rozgałęzień i pędów wegetatywnych w porównaniu z tymi, które wyprodukowano umieszczając po 4 siewki w identycznych doniczkach. Jednak mimo iż na pojedynczym nachyłku rosnącym w takim skupieniu powstaje mniej pędów bocznych i wegetatywnych, to w przeliczeniu na doniczkę zwiększa się ogólna liczba pędów. Interesujące jest przy tym, że liczba kwiatostanów i pąków kwiatostanowych nie różni się istotnie u roślin uprawianych pojedynczo w doniczce i u tych rosnących gniazdowo po cztery. Nachyłki otrzymane przez sadzenie trzech pojedynczych roślin do doniczki (rys.) okazały się nieco niższe, z krótszymi rozgałęzieniami, niewiele większą liczbą pędów wegetatywnych oraz podobną liczbą pędów bocznych i kwiatostanów do tych, które posadzono po trzy z siewu gniazdowego. Wniosek stąd, że nie opłaca się ponosić dodatkowych kosztów na robociznę związaną z rozpikowaniem rozsad na pojedyncze siewki (fot. 3).


Fot. 2. Wyprodukowane w specjalistycznej firmie rozsady nachyłka
— od lewej po 1, 2, 3, 4 siewki w komórce

 

Schemat sadzenia roślin z siewu gniazdowego i pikowania pojedynczych siewek nachyłka wielkokwiatowego



Fot. 3. Siewki po pikowaniu pojedynczo do doniczki

Okazy otrzymane w wyniku sadzenia pojedynczych siewek do doniczek osiągnęły w następnym roku uprawy — czyli posadzone na zewnątrz, do gruntu (fot. 4) — wysokość 40 cm, tworzyły po około 20 pędów głów­nych i w ciągu wegetacji wydały mniej więcej 180 kwiatostanów. Nie stwierdzono istotnych różnic między roślinami, które sadzono do doniczek po 2 lub 3. Wysokość ich wynosiła 50 cm, tworzyły około 30 pędów i w okresie od czerwca do października wytwarzały po około 250 kwiatostanów.


Fot. 4. Odmiana 'Early Sunrise' — roślina posadzona na zewnątrz, w drugim roku uprawy

Wielkość doniczki

W zaleceniach podawane jest, że można użyć doniczek o średnicy 9–10 cm, do których sadzi się roś­liny pojedynczo, lub większych, 13–15-centymetrowych, w których umieszcza się po trzy rośliny. Doniczki o określo­nej średnicy mogą mieć jednak różny kształt, wy­sokość, a w konsekwencji, niejednakowa jest ich pojemność. Z porównania wzros­tu roślin sadzonych po dwie w doniczkach o średnicy 14 cm i o różnej pojemnoś­ci, wypełnionych substratem torfo­-
wym wynika, że w tych o mniejszej objętości (1 dm3) rośliny są wyższe, z dłuższymi pędami bocznymi i większą liczbą kwiatostanów niż przy uprawie w doniczkach o pojemności 1,5 dm3. Objętość podłoża nie ma istotnego wpływu na liczbę bocznych pędów i świeżą masę roślin nachyłka. Można więc zaoszczędzić na podłożu nie tracąc nic z jakości produktu finalnego — kwitnących okazów w doniczkach.

Podłoże

Do uprawy nachyłka w doniczkach proponuje się podłoże przepuszczalne o pH 5,8–6,4, zawierające torf włóknisty i glinkę. W mieszance torfu wysokiego z glebą mineralną w proporcji 1 : 1 uzyskuje się rośliny niższe z większą liczbą krótszych bocznych rozgałęzień oraz pąków i kwiatostanów, w porównaniu z roślinami uprawianymi w substracie torfowym. W tym ostatnim nachyłek wytwarza dwukrotnie mniej kwiatostanów i niemal trzykrotnie mniej pędów bocznych niż w mieszance torfu wysokiego z glebą mineralną, choć świeża masa roślin uprawianych w obu podłożach nie różni się istotnie. Zaletą uprawy w substracie torfowym jest natomiast wcześniejsze o tydzień kwitnienie roślin.

Nawożenie

Firmy hodowlane proponują przy uprawie bylin w doniczkach, dla uzys­kania roślin o dużych walorach dekoracyjnych, wykorzystanie nawozów o spowolnionym działaniu w dawce 2–2,5 kg/m3, nie określają jednak typu nawozu ani długości jego działania. W przypadku nachyłka wielkokwiatowego wyższe rośliny, z większą liczbą pędów bocznych i kwiatostanów, otrzymuje się po zastosowaniu nawozu o krótszym okresie działania — Osmocote Plus 3-4M (15+11+13+2) — niż przy użyciu Osmocote Plus 5-6M (15+10+12+2). Gdy porównywano natomiast nawozy o spowolnionym działaniu z różnych firm, wyższe rośliny z dłuższymi pędami bocznymi i o większej masie uzyskano po zastosowaniu nawozu Hydrocote 140 (14+14+14), który w stosunku do Osmocote Plus 5-6M (15+10+12+2) ma nieznacznie krótszy okres działania oraz większą zawartość fosforu i potasu. Rodzaj użytego nawozu (Hydrocote 140 czy Osmocote 5-6M) nie ma wpływu na liczbę pędów bocznych oraz liczbę pąków i kwiatostanów. Podanie do podłoża nawozu Osmocote 3-4M w dawce 2,5 g/dm3 lub Azofoski w dawce 2 g/dm3 (a następnie cotygodniowe nawożenie pogłówne 0,1% roztworem nawozu Peters Professional 15+11+29) pozwala uzyskać rośliny o podobnym wzroś­cie i kwitnieniu.

Z doświadczeń wynika, że zwiększenie dawki nawozu Osmocote Plus 3-4M z 1,5 do 3,5 g/dm3 powoduje silniejszy wzrost roślin (wyższe rośliny, dłuższe i liczniejsze pędy boczne). Dalsze zwiększenie dawki nawozu do 4,5 czy 5,5 g/dm3 nie ma już istotnego wpływu na wzrost. Przy dawce 4,5 g tego nawozu uzys­kuje się natomiast kwiatostany o największej średnicy, a przy dawce 5,5 g/dm3 — największą liczbę pąków i kwiatostanów.