• 12-636-18-51
  • wydawnictwo@plantpress.pl
ogrodinfo.pl
sad24.pl
warzywa.pl
Numer 08/2004

SYSTEMY UPRAWY ANTURIUM NA KWIATY CIĘTE

Dla tej rośliny poszukuje się systemów, które ograniczają zimą problemy z niedogrzaniem systemu korzeniowego, a także zapobiegają rozprzestrzenianiu się nicieni i patogenów na plantacji.
  • Uprawa na zagonach gruntowych szklarni. Nie jest już polecana.
  • Wzniesione zagony z tworzywa sztucznego (folii, plastiku). Mają szerokość 1,4 m, podniesiony brzeg (rys. 1) i wypełnione są 15-25 centymetrową warstwą podłoża, najczęściej pianki polifenolowej (1000-1500 m3/ha). Tak duża objętość podłoża utrudnia regulowanie jego wilgotności. Ponadto temperatura podłoża spada w zimie często poniżej 15oC, przez co korzenie anturium, zwłaszcza niektórych odmian, mogą się źle rozwijać. Wskazane jest zatem ogrzewanie zagonu od dołu. Zaletą tego systemu jest stosunkowo niska cena zagonów oraz to, że - po odkażeniu - można ich ponownie używać w tym samym celu.

Rys. 1. Schemat uprawy anturium na wzniesionych zagonach z folii lub plastiku

  • Rynny (koryta) ze styropianu. Gwarantują odseparowanie zagonów od gruntu szklarni. Pozwalają zmniejszyć ilość podłoża oraz ułatwiają utrzymanie właściwej temperatury systemu korzeniowego w zimie. Są też bardziej ergonomiczne dla osób pracujących przy zakładaniu plantacji, pielęgnacji roślin, zbiorze kwiatów. Zagon zbudowany jest z dwóch rynien, które są zbliżone kształtem do U (nazywane są rynnami V) lub do W. Do wypełnienia ich używa się następujących rodzajów podłoża: pianki polifenolowej, wełny mineralnej w kostkach lub perlitu. Koryta można ustawiać na podwyższeniach, a przez to ułatwiać pracę na plantacji. Wadą systemu wykorzystującego styropianowe koryta jest duża ilość odpadów przy likwidacji uprawy, a także podatność tych rynien na uszkodzenia mechaniczne.

Rynny typu V (rys. 2) mają szerokość 60 cm i wysokość 20 cm. W ich przypadku potrzeba około 700 m3 podłoża na hektar. Rynny W (rys. 3) mają 20–25 cm szerokości, zużycie podłoża wynosi 550–600 m3/ha. Wprawdzie w tych ostatnich zużywa się mniej podłoża niż w rynnach V, ale występują różnice wilgotności podłoża pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi kanałami zagonu zbudowanego z rynien W-kształtnych. Ponadto rośliny, które się przewróciły w rynnie typu W, zakorzeniają się wolniej niż w rynnach V, w których uprawa uznawana jest ogólnie za łatwiejszą.

Rys. 2. Rynny typu V

Rys. 3. Rynny typu W

Rys. 4. Uprawa w pojemnikach

  • Pojemniki. Najskuteczniej ograniczają niebezpieczeń­stwo rozprzestrzeniania się na plantacji patogenów i szkodników glebowych. Ułatwiają wymianę pojedynczych, złej jakości (porażonych) roślin. Możliwe jest ustawienie roślin na wysokości wygodnej dla pracujących na plantacji. Przy tego typu systemie uprawy łatwo też utrzymać właściwą temperaturę podłoża zimą. Zwyk­le jednak zróżnicowana jest wilgotność podłoża w poszczególnych doniczkach (gdy np. niesprawnie działają emitery systemu nawadniania kroplowego). Pojemniki nie nadają się do długotrwałej uprawy odmian o średnio dużym lub mocno rozbudowanym systemie korzeniowym.

Liczba doniczek na metr kwadratowy — od 6 do 10. Najczęściej wykorzystuje się pojemniki 4- lub 5-litrowe. Zalecane podłoże: tuf wulkaniczny (albo keramzyt), wełna mineralna, perlit. Zużycie podłoża — od 250 do 450 m3/ha.

Jak wynika z powyższego zestawienia, ilość podłoża używanego do produkcji anturium zmniejsza się obecnie w porównaiu z systemami powszechnymi w przeszłości. Trzeba zarazem pamiętać, iż efektem ograniczania objętości podłoża jest szybsze jego przesychanie (i nasycanie się wodą), a więc ważne jest właściwe dobranie do systemu uprawy rodzaju podłoża oraz systemu nawadniania roślin. Przy użyciu tylko kroplowników podłoże może zbytnio przesychać i ulegać silnemu zasoleniu.