Numer 12/1999
Co dwa lata polscy naukowcy zajmujący się sadownictwem spotykają się na Konferencji Katedr Jednoimiennych. Tegoroczny zjazd odbył się 14 i 15 września w Katedrze Sadownictwa Akademii Rolniczej w Krakowie i poświęcony został głównie czereśni - gatunkowi, z którego uprawą mamy w Polsce poważne problemy.
Najczęściej używane obecnie podkładki wegetatywne — "F 12/1" i "Colt" w małym stopniu ograniczają rozmiary roślin i nie przyspieszają ich wchodzenia w okres owocowania w porównaniu do drzew na czereśni ptasiej. Profesor Zygmunt Grzyb stwierdził, na podstawie wieloletnich badań przeprowadzonych w skierniewickim ISK, że ze znanych słabo rosnących podkładek największe szanse wykorzystania w Polsce mają: "P-HL A", "P-HL B", "GiSeLA 5" oraz "MaxMa 14". W przypadku wyjątkowo żyznych gleb dla niektórych silnie rosnących odmian przydatne będą także "P-HL C" i "Tabel Edabriz". Pod uwagę należy brać też wstawki skarlające.
Czereśnie dobrze rosną na glebach o dużej zawartości próchnicy i dobrych stosunkach powietrzno-wodnych, o odczynie bliskim obojętnemu — pH 6,7–7,1. Na zbyt kwaśnych drzewa słabiej rosną i są bardziej narażone na raka bakteryjnego. Jak stwierdził doktor Kazimierz Ścibisz, na właściwy wybór stanowiska należy zwrócić szczególną uwagę przy sadzeniu drzew na podkładkach karłowych, które są bardziej wrażliwe na niekorzystne warunki siedliskowe. Według doktora Ścibisza, racjonalne nawożenie czereśni powinno opierać się na wnikliwej obserwacji sadu, analizie gleby i liści oraz na opracowanych liczbach granicznych. Jak wynika z wielu doświadczeń, gatunek ten pozytywnie reaguje na nawożenie azotem, szczególnie gdy czereśnie rosną na murawie lub na glebach ubogich w składniki pokarmowe. Poza tym drzewa wykazujące braki tego makroskładnika są bardziej wrażliwe na nadmiar herbicydów. Przy optymalnej zawartości azotu w liściach (2,10–2,50% N w s. m.) powinno się dostarczyć od 60 do 120 kg tego składnika na hektar. W badaniach stwierdzono małe znaczenie fosforu w uprawie czereśni. Na glebie ubogiej w ten składnik wystarczy dostarczyć 20 kg P/ha. Gatunek ten zdecydowanie silniej reaguje na brak potasu. W takich przypadkach drzewa gorzej owocują, liście jesienią opadają wcześniej. Jak wynika z doświadczeń, coroczna dawka 60 kg K/ha powoduje zwiększenie plonowania drzew, chociaż nie wpływa na wielkość owoców. W przypadku jednak przenawożenia drzew potasem dochodzi do wystąpienia na liściach objawów niedoboru magnezu — szczególnie na glebach lekkich i kwaśnych. Spośród mikroelementów bardzo ważne są cynk, bor, mangan i żelazo.
Według profesora Eberharda Makosza, obecnie najbardziej uzasadnione ekonomicznie jest prowadzenie sadu czereśniowego z około 1000 drzew na hektarze, uszlachetnionych na czereśni ptasiej selekcji "Hüttners Hochzucht" lub na podkładce "Colt" (więcej o przydatności "Colta" jako podkładki dla czereśni można znaleźć w "Szkółkarstwie" 4/99). Drzewka na podkładkach karłowych są bowiem obecnie bardzo drogie i nie wiadomo, czy ich zalety zrekompensują wysoki koszt założenia sadu z takiego materiału.
Czereśnie dobrze rosną na glebach o dużej zawartości próchnicy i dobrych stosunkach powietrzno-wodnych, o odczynie bliskim obojętnemu — pH 6,7–7,1. Na zbyt kwaśnych drzewa słabiej rosną i są bardziej narażone na raka bakteryjnego. Jak stwierdził doktor Kazimierz Ścibisz, na właściwy wybór stanowiska należy zwrócić szczególną uwagę przy sadzeniu drzew na podkładkach karłowych, które są bardziej wrażliwe na niekorzystne warunki siedliskowe. Według doktora Ścibisza, racjonalne nawożenie czereśni powinno opierać się na wnikliwej obserwacji sadu, analizie gleby i liści oraz na opracowanych liczbach granicznych. Jak wynika z wielu doświadczeń, gatunek ten pozytywnie reaguje na nawożenie azotem, szczególnie gdy czereśnie rosną na murawie lub na glebach ubogich w składniki pokarmowe. Poza tym drzewa wykazujące braki tego makroskładnika są bardziej wrażliwe na nadmiar herbicydów. Przy optymalnej zawartości azotu w liściach (2,10–2,50% N w s. m.) powinno się dostarczyć od 60 do 120 kg tego składnika na hektar. W badaniach stwierdzono małe znaczenie fosforu w uprawie czereśni. Na glebie ubogiej w ten składnik wystarczy dostarczyć 20 kg P/ha. Gatunek ten zdecydowanie silniej reaguje na brak potasu. W takich przypadkach drzewa gorzej owocują, liście jesienią opadają wcześniej. Jak wynika z doświadczeń, coroczna dawka 60 kg K/ha powoduje zwiększenie plonowania drzew, chociaż nie wpływa na wielkość owoców. W przypadku jednak przenawożenia drzew potasem dochodzi do wystąpienia na liściach objawów niedoboru magnezu — szczególnie na glebach lekkich i kwaśnych. Spośród mikroelementów bardzo ważne są cynk, bor, mangan i żelazo.
Według profesora Eberharda Makosza, obecnie najbardziej uzasadnione ekonomicznie jest prowadzenie sadu czereśniowego z około 1000 drzew na hektarze, uszlachetnionych na czereśni ptasiej selekcji "Hüttners Hochzucht" lub na podkładce "Colt" (więcej o przydatności "Colta" jako podkładki dla czereśni można znaleźć w "Szkółkarstwie" 4/99). Drzewka na podkładkach karłowych są bowiem obecnie bardzo drogie i nie wiadomo, czy ich zalety zrekompensują wysoki koszt założenia sadu z takiego materiału.