Numer 03/2002
Ta zdobywająca coraz większą popularność roślina (łacińska nazwa Eruca vesicaria ssp. sativa) spotykana jest w naszych w sklepach nasiennych pod nazwą arugula. Jest to gatunek jednoroczny, pochodzący z basenu Morza Śródziemnego i wschodniej Azji, gdzie uprawiany jest jako warzywo liściaste (fot.) lub roślina oleista. Ostre, pikantne liście rokietty cieszą się największym powodzeniem w Ameryce Północnej, Francji i Anglii. Spożywane są na surowo (w sałatkach), parowane lub gotowane (jako dodatek do sosów, mięs i ryb). Ostre w smaku nasiona są wykorzystywane jako dodatek do przypraw przede wszystkim w Indiach, Iranie, Grecji oraz południowej Francji i Hiszpanii.
Rośliny rokietty siewnej mają wzniesiony pokrój, tworzą rozetę odziomkowych liści dorastających do 20–40 cm wysokości, a na długich (do 1 m), owłosionych pędach kwiatostanowych powstają białe lub jasnokremowe kwiaty z purpurowymi żyłkami. Nasiona są drobne, jasno- do ciemnobrązowego koloru, średnicy do 2 mm, nieco elipsoidalne, w jednym gramie mieści się około 500 sztuk. Lirowate, szeroko ząbkowane blaszki liściowe zawierają dużo potasu oraz witamin (zwłaszcza C), soli mineralnych, kwasów organicznych oraz olejków eterycznych. Rokietta wymaga stanowiska ciepłego, lekko zacienionego, piaszczystej lub gliniastej, zatrzymującej wilgoć, zasobnej w składniki pokarmowe gleby. W uprawie polowej na jeden zbiór, ze względu na krótki okres wegetacji, najczęściej nawozi się rokiettę tylko azotem (około 20 kg/ha). Rośliny uprawiane na zbiór wielokrotny nawozi się dodatkowo przedsiewnie fosforem 70–90 kg P2O5/ha i potasem 80–100 kg K2O/ha. Dokarmianie azotem najlepiej przeprowadzać kilkakrotnie dzieląc cała dawkę (30–40 kg N/ha) na kilka porcji, z których 20 kg należy podać przedsiewnie, a następnie po 10 kg rozsiewać po każdym zbiorze. Nasiona rokietty można wysiewać co 2, 3 tygodnie od początku wiosny do drugiej połowy lata, na głębokość 1–1,5 cm, w rzędy co 15–25 cm, w ilości 1,5–2 g/m2 (wschodzą w dość niskiej temperaturze). Przy zbyt gęstych wschodach rośliny należy przerwać. Aby otrzymać plony jesienią i zimą, nasiona wysiewa się w końcu lata w zimnej szklarni, inspektach lub tunelach foliowych do płytkich skrzynek, małych doniczek kartonowych lub plastikowych, w których następnie można ją sprzedawać.
Rokietta nadaje się do zbioru po 6–8 tygodniach od siewu, gdy rośliny mają po 10–15 cm wysokości. Można je zbierać jednorazowo lub wielokrotnie. W uprawie na zbiór wielokrotny liście należy często zrywać. Stymuluje to rośliny do regularnego wytwarzania nowych, wysokiej jakości i niedopuszcza do zawiązywania się pędów kwiatostanowych oraz wytwarzania nasion w czasie upałów. Uszkodzone liście usuwa się. Przy zbiorze wielokrotnym liście należy przycinać na wysokość około 2,5 cm nad powierzchnią ziemi. Aby przyspieszyć uprawę (średnio o 6–8 dni) rośliny można okrywać folią perforowaną o 100–400 otworów/m2 lub agrowłókniną. Wpływa to dodatkowo na zwiększenie plonu i polepszenie jego jakości. Osłony zabezpieczają rośliny również przed pchełkami ziemnymi, często atakującymi wiosną i wczesnym latem. W czasie upałów rokiettę można zacieniać osłaniając ją agrowłókniną — liście są wtedy smaczniejsze. W doświadczeniach przeze mnie przeprowadzonych pod wszystkimi użytymi osłonami osiągnięto wyższe plony w porównaniu z roślinami uprawianymi bez osłaniania (tabela). Osłanianie nie wpłynęło znacząco na wysokość roślin, wyższe plony uzyskano dzięki temu, że rośliny miały większą masę i wytworzyły więcej liści.
| |||
|
| |||
| Dr Paweł Słodkowski jest pracownikiem Katedry Warzywnictwa AR w Szczecinie | |||
