Hasło Ogrodnicze 07/2002

W siedzibie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi odbyło się kolejne spotkanie organizacji ogrodniczych (czytaj też HO 5/2002), tym razem z przedstawicielami branży przetwórczej. Głównym celem miało być pogodzenie zwaśnionych stron i wypracowanie kompromisu w kwestii cen skupu owoców i warzyw. Nie udało się nam niestety uzyskać zaproszenia na salę obrad, gdyż — według przedstawicieli ministerstwa — "takie spotkania nie lubią rozgłosu w mediach". Poruszane w Warszawie problemy dotyczyły jednak większości polskich ogrodników, więc od nich uzyskaliśmy kilka informacji o przebiegu dyskusji.

W cyklu poświęconym rolniczym świadczeniom rentowo-emerytalnym przedstawiam tym razem zasady przyznawania i wypłaty zasiłku pogrzebowego. Wynikają one zarówno z przepisów ustaw z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r., nr 7, poz. 25, z późn. zm.) oraz — po części — z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. nr 162, poz. 1118, z późn. zm.).

Końcówka minionego sezonu skupu i przetwórstwa owoców miękkich charakteryzowała się brakiem zapasów mrożonek, za wyjątkiem aronii oraz czarnych porzeczek. Sytuacja ta niepokoiła przetwórców już od wczesnej wiosny, o czym można było usłyszeć na licznych spotkaniach z producentami.

Organizatorzy sympozjów międzynarodowych dotyczących różnych gatunków roślin sadowniczych, oprócz prezentowania osiągnięć naukowych swojego kraju, starają się przybliżyć również warunki, w jakich są one wdrażane do praktyki, pokazując najlepsze gospodarstwa. Tak było i tym razem w USA, podczas IV Międzynarodowego Sympozjum Czereśniowego (czytaj HO 3 i 4/2002). To co zobaczyłem na kilku farmach w stanach Oregon i Waszyngton, przeszło moje najśmielsze wyobrażenia o produkcji owoców tego gatunku. Cykl produkcji jest tam dopracowany w każdym szczególe od posadzenia drzewek w sadzie aż do organizacji sprzedaży i eksportu owoców.

W pierwszej części relacji z wyjazdu do Niemiec (czyt. HO 6/2002), opisałem kilka działających u naszych zachodnich sąsiadów centrów logistycznych. Teraz postaram się przybliżyć strukturę gospodarstw sadowniczych będących własnością członków spółdzielni ogrodniczej WLZ (Obst von Bensee).

Można śmiało powiedzieć, że brokuły, z roślin jeszcze nie tak dawno znanych jedynie małej grupie producentów i konsumentów, stały się w ostatnich latach warzywami cieszącymi się dużą popularnością.

Odmiany cebuli, których nasiona można wysiać w sierpniu licząc na śnieżną acz niezbyt mroźną zimę i oczekiwać satysfakcjonującego (również finansowo) plonu, należą do innej grupy niż powszechnie uprawiana cebula z siewu wiosennego. "Tradycyjne" odmiany tworzą bowiem zgrubienie, kiedy dzień trwa nie krócej niż 16 godzin. Odmiany zimujące to rośliny dnia krótkiego bądź pośredniego, potrzebują 12–14-godzinnego dnia, aby zainicjować powstawanie zgrubienia. Inne cechy tego typu odmian to wytrzymałość na mróz, brak skłonności do przedwczesnego wybijania w pędy nasienne, tworzenie cebul w relatywnie niskiej temperaturze, szybki wzrost i wczesność dojrzewania.

Uprawy nawadniano już 6000 lat temu rozprowadzając wodę z kanałów na niżej położone pola. Do czasu, kiedy nakłady ludzkiej pracy i wartość wody nie stały się ważnym czynnikiem ekonomicznym, metoda ta była wystarczająca. W latach 50. ubiegłego wieku rozwinęły się bardziej zaawansowane od nawadniania grawitacyjnego technologie. Wzrosła liczba ludności, zmniejszyły się zapasy czystej wody, skurczyła się powierzchnia użytkowana rolniczo — nastąpiła intensyfikacja produkcji roślinnej. Rozwój nawadniania wymusiła także postępująca erozja gleb. Instalowanie oszczędnych i efektywnych systemów nawadniających stało się koniecznością. W tym artykule przedstawione zostały najpopularniejsze, używane obecnie ich rodzaje, różnice między nimi oraz trendy w technikach nawodnień.

Tradycyjnie już wiosną (w tym roku 27 kwietnia), pracownicy firmy Seminis Vegetable Seeds Polska spotykają się w Trzcianie, w gospodarstwie Krystyny i Tadeusza Sowińskich, z ogrodnikami uprawiającymi warzywa pod osłonami (czytaj też HO 6/2001).

W Zakładzie Ogrodniczym "Pszczyna" będącym częścią Gospodarstwa Ogrodniczego T. Mularski pomidory produkowane są w dwunastu jednohektarowych zblokowanych, bułgarskich szklarniach, wybudowanych w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

Owoce ozdobnych odmian dyń stają się ostatnio modnym elementem różnorodnych wystaw (fot. 1). Ze Stanów Zjednoczonych przenika do Europy zwyczaj zapalania w przeddzień Święta Zmarłych, czyli podczas Halloween, "dyniowych lampionów" (fot. 2), co dodatkowo zwiększa zapotrzebowanie na te owoce. Coraz powszechniej handluje się więc nimi na zagranicznych giełdach roślin ozdobnych (fot. 3). Spośród około 30 gatunków jednorocznych z rodzaju Cucurbita najbardziej znane są C. maxima, czyli dynia olbrzymia i C. pepo — dynia zwyczajna.

Uroczyście otwarta 6 kwietnia br., V Światowa Wystawa Ogrodnicza FLORIADA '2002, która odbywa się w holenderskim okręgu Haarlemmermeer, potrwa jeszcze trzy miesiące — do 20 października. Już wiosną organizatorzy tej imponującej swym rozmachem imprezy mogli się przekonać, że cieszy się ona dużą popularnością i że docierają na nią przybysze z różnych stron świata. Z trzech części wystawy, która rozciąga się na powierzchni 65 ha, w kwietniu najładniej prezentowała się ta "Nad Jeziorem", a dla koneserów najbardziej interesująca była ekspozycja "Pod Dachem".

Lilie azjatyckie zajmują w Holandii drugie miejsce po liliach orientalnych — zarówno pod względem wielkości plantacji reprodukcyjnych, jak i areału uprawy pod osłonami. Cebule lilii azjatyckich produkowano w Holandii w 2001 roku na powierzchni 1364 ha, a więc o ponad 25% mniejszej niż w 2000 r. Przyczyną jest, między innymi, zakładanie plantacji reprodukcyjnych w innych krajach. Czołowe firmy holenderskie, jak van Zanten, van Bos, czy Hoff Quality First, prowadzą plantacje lilii nie tylko w Europie, ale także na półkuli południowej, przede wszystkim w Nowej Zelandii i Chile. Dzięki temu unikają długotrwałego przechowywania zamrożonych cebul, które u wielu odmian powoduje obniżenie jakości kwiatów ciętych. Lilie uprawiane ze "świeżych", a więc niemrożonych cebul, a tylko chłodzonych przez około 8 tygodni w temperaturze 2–4°C, rosną silniej i dają więcej kwiatów, a także są mniej podatne na fizjologiczne choroby liści.

Międzynarodowe Targi Ogrodnictwa i Kwiatów HortiFlora Europe-Poland odbyły się w Warszawie 17–20 kwietnia, czyli zaledwie w tydzień po Horti Expo (czyt. HO 6/2002). Normą stało się więc porównywanie obu tych stołecznych imprez, konkurujących ze sobą, choć różniących się w kilku podstawowych założeniach. Wystawcy, którzy brali udział w jednych i drugich targach (nie było takich wielu), a także zwiedzający-ogrodnicy gorzej oceniali HortiFlorę. Ci pierwsi przede wszystkim ze względu na niższą frekwencję potencjalnych klientów, a drudzy — z powodu zbyt małej oferty środków produkcji i roślinnych materiałów wyjściowych (nowych odmian oferowanych bezpośrednio przez hodowców). HortiFlora, na której dominowało kwiaciarstwo, okazała się natomiast ważnym wydarzeniem dla branży bukieciarskiej, głównie dzięki profesjonalnym pokazom urządzonym z inicjatywy Biura Kwiatowego Holandia (Bloemenbureau Holland) dla pracowników polskich kwiaciarń (fot. 1). W tych warsztatach, które zorganizowano 18.04. pod hasłem "Letnie aranżacje", uczestniczyło około 300 osób z całego kraju, a chętnych było znacznie więcej.